Historia psów
Fakt, że psy pochodzą od wilków wpłynął na wiele naszych przemyśleń na temat zdrowia i dobrostanu naszych futrzanych przyjaciół na przestrzeni lat. Najwcześniejsze psy, udomowione około 15 000 lat temu, bez wątpienia były przyzwyczajone do radzenia sobie w trudnych warunkach i znajdowania schronienia przed zimnem, a przeprowadzka w pobliże ludzkich obozowisk zapewniała im nie tylko dostęp do źródła pożywienia, ale także ciepło z ognisk w mroźne noce.
Przez większą część naszej wspólnej historii psy były również w dużej mierze postrzegane jako zwierzęta pracujące, takie jak myśliwi czy opiekunowie. W związku z tym trzymano je wraz z innymi zwierzętami w stodołach i szopach lub po prostu na zewnątrz – rzadko jednak spędzały noc w domu rodzinnym.
Tak naprawdę dopiero w drugiej połowie XX wieku psy domowe zaczęły przenosić się z miejskich i podmiejskich podwórek do naszych domów. Wraz z rozwojem naszej wiedzy o zdrowiu i samopoczuciu psów, stało się oczywiste, że proszenie naszych psów o spanie na zimnie może być czasem okrutne, a także niebezpieczne.
Psy odgrywają również ważniejsze role w naszym życiu niż kiedykolwiek wcześniej – zamiast okazjonalnych zabawek, które można zostawić na podwórku i zapomnieć o nich, są naszymi stałymi towarzyszami i integralną częścią rodziny. W związku z tym nie dziwi fakt, że psy coraz częściej są mile widziane w domu i na zewnątrz.
Od czego zależy w jakim stopniu psy odczuwają zimno?
Nie ma twardych i szybkich zasad dotyczących tego, jak bardzo mroźna pogoda jest zbyt duża dla Twojego psa. Wynika to po prostu z faktu, że istnieje wiele czynników, które mogą wpłynąć na to, jak dobrze Twój pies poradzi sobie z mroźną zimową pogodą.
Najbardziej oczywistą z tych zmiennych jest sierść psa. Psy o grubej, dwuwarstwowej sierści będą oczywiście znacznie lepiej przygotowane do zabawy w śniegu niż pies krótkowłosy o cienkiej sierści.
Kolejną kwestią jest rozmiar, ponieważ duże psy mają zazwyczaj mniejszą powierzchnię w stosunku do swojej objętości niż małe psy, natomiast tkanka tłuszczowa również może pomóc w utrzymaniu zimowego chłodu na dystans.
Wiek i stan zdrowia Twojego psa również odgrywa rolę, ponieważ szczenięta, psy starsze i chore nie są w stanie tak skutecznie regulować temperatury swojego ciała. Inne problemy zdrowotne również mogą mieć wpływ, na przykład starsze psy zmagają się z bólem stawów w zimie.
Wreszcie, należy wziąć pod uwagę ważną zmienną, jaką jest aklimatyzacja. Jeśli Twój pies jest przyzwyczajony do zimowych spacerów w Minnesocie, będzie o wiele lepiej przystosowany do zimna niż pies, który doświadczył tylko kalifornijskich zim.
Dzięki badaczom z Yamazaki Gakuen University w Tokio wiemy również, że psy mają w łapach wyspecjalizowane systemy krążenia, które zasadniczo podgrzewają ich krew. Dzięki temu mogą chodzić po śniegu i lodzie przez długi czas, nie okazując przy tym żadnego dyskomfortu.
Oznaki, wskazujące że psu jest zbyt zimno:
- Trzęsienie się
- Słabość
- Nisko osadzony ogon
- Opadnięte uszy
- Drżenie
- Skomlenie
- Problemy z oddychaniem
- Letarg
- Zwinięcie się w kłębek
- Spanie dłużej niż zwykle
- Zimne uszy
- Szukanie schronienia
